Na een cooked breakfast mady by Babsie, springen we om 8:00u al in de auto. Willen we vandaag bij Te Anau overnachten dan moeten we vandaag ruim 400 km afleggen en over deze bochtige wegen gaat dat wat minder rap dan in Nederland. De route is wederom ongelooflijk mooi. De ‘snelweg’ richting Queenstown gaat dwars door een waanzinnige valei, een gigantische kloof, langs verschillende felblauwe meren en schapen. Heel veel schapen! De vegetatie verandert ook per half uur. We gaan van rotsachtige gebergten, Zo’n uurtje voor Queenstown duikt uit het niets een vliegveldje met het grote ‘war birds and cars’ museum op. Mooi plekje voor een bakkie en nog wat verjaardagscadeautjes. Even later komen we langs de meest beroemde spoorbrug van NZ (en ver daarbuiten); die waar het bungy jumpen is uitgevonden. Omdat dit toch een historische plek is van de stad Queenstown (daar waar alles ‘spectaculair and thrilling’ moet zijn) maken we een tussenstop. Er is een groot centrum rondom bungy jumpen neergezet, wat al een beleving op zich is. Maar de mensen die van die brug afspringen en gillend aan het elastiek boven het kolkende water bungelen, dat doet het het hem natuurlijk helemaal. Als je al zou willen jumpen, dan is dit de plek!
Eerder dan verwacht komen we aan bij onze B&B The House of Woods. Zoals de naam zegt is het hele huis van hout gemaakt door een houthandelaar. Een welkome verandering na de dompige lucht van het motel in Franz Josef; hier ruikt het lekker naar hout! Mel, de eigenaresse, lijkt een norsig mensje maar blijkt ontzettend aardig te zijn. Als je maar Engels spreekt en gezellig tegen haar doet. Ze geeft ons een paar goede adviezen om het grote toerisme bij Milford voor zover als het lukt te vermijden. De Milford Sounds in het Fjordland moeten we gezien hebben maar we zijn absoluut niet de enige.
© 2014 Babs
